Kersfees in Julie op Rebusfontein

Die Goue Vroue kuier steeds tog te lekker om die langtafel op Rebusfontein terwyl die praatstok van die een Goue Vrou na die volgende aangeskuif word, elkeen haar beurt kry om te praat waaroor sy ookal wil. Maar dit beteken nie dat die Goues altyd tjoepstil sit en daar nie soms tussenwerpsels ook is nie, soos ek wat ‘n draaitjie wil loop, en dit op die ou end uitloop op ‘n reddingspoging nie! Soos ons mos darem noual amal weet, weet ‘n mens nooit wat volgende by die Goue Vroue gebeur nie.

Intussen het Seegogga vir ons elkeen ‘n geskenkie gepos: ‘n Skilderytjie van Blommie, Kameel se koei wat sy superbont geverf het en twee buffs, een in wit met geel gedruk en een in geel met wit Goue Vroue op gedruk. Te oulik.

Maar Christa is ook nie links nie, net daar besluit sy dat die langtafel nou behoorlik versier moet word soos vir ‘n Kersete. Ons hét dan nou almal ‘n geskenkie gekry en hoekom mag ons in Suid-Afrika nie ook ‘n winterskersfees hou nie? Natuurlik wil ek dadelik deelneem, want as daar net ‘n skrale moontlikheid van pret is, wil ek deel wees daarvan.

Ek en Appeltjie maak mos die servette met die goue rantjies.  Ek het ‘n lieflike stensil ontdek in die plaaslike ‘craft shoppie’.  Dis nou net mooi die regte ontwerp vir ‘n winterkersfees!

Om stensilwerk te doen is ‘n tydrowende storie. Daarby verg dit baie konsentrasie en ‘n fyn motoriese aanleg. Gelukkig is Appeltjie my servet-skep-maatjie.  Sy is baie knap met die omkapmasjien en meet elke ontwerp akkuraat uit voordat ons die 14 servette aanpak.  Ons kan nie afsteek by Christa se geel-en-wit gedekte tafel nie.  Ons goue servetpatroontjies verleen glans aan die winterkersfeesviering.

Elke Goue Vrou het ‘n takie wat met intense toewyding aangepak word.  Ek is rêrig nuuskierig om te sien hoe elkeen Seegogga se buffies drapeer.

My foto is impromptu geneem, maar ek glo julle sien ‘n sweempie gesofistikeerdheid raak!