O, Sokkies!

Ons nuutste Goue vrou se blog, sketchyanecdotes, het my geïnspireer om my sokkiestryd te deel.

Kyk, my ma het my baie dingetjies geleer, maar my leer brei met 4 kort naalde, dié het sy liewerste geblaai.  Geduld loop nie sterk in ons familie nie.
So kom dit dat ek op my oudag die innige begeerte ervaar om ‘n paar wolsokkies te brei.
My ma is nie meer met ons nie.  Ek sien haar in my verbeeldingsoog glimlag oor die blote gedagte!
Nietemin; in ons ou plattelandse dorpie is daar menige knap vrou wat – sommer uit die kop uit – wolsokkies kan brei.  Gelukkig het so een oor my pad gekom, vir my ‘n sokkiepatroon in die hand gestop, my dun wolle een kyk gegee en die ‘2-ply’ met die wolmerk op die wolbandjie uitgekies.

“Dis reg vir sokkies”, het sy laat hoor en op die koop toe vier nommer 14 breinaaldjies ingespan, 64 steke opgesit en die steke sodanig tussen drie van die breinaalde verdeel dat daar met die ekstra los breinaald ribbing gebrei kan word.  Twee regs, twee aweregs.  3 duim lank!

Dis toe ek oorneem en met oorgehaaldheid aangaan wat die gedagte my na so twee rye tref…maar ek brei dan nou net met twéé naalde!

Alles word losgetrek en die 64 steke word van voor af opgesit, tot vervelens getel en afgeglip –  20 steke heel links op pen 2, 24 steke heel regs op pen 3 en 20 steke wat geduldig bly sit op pen 1.

En dis hier waar die sports van voor af begin.

Dàn is die steke nie meer ‘n gelyke getal nie en word daar vervaart na die verlore steek gesoek, dàn glip die steke van die voltooide ry op pen 3 af.

Na sewe vasberade rye kom ek agter dat die 3 breipenne nie ‘n driehoek vorm nie.  Ek het op die verkeerde kortnaald aangegaan.  As dit nie ‘n driehoek vorm nie, word die sokkie nie in die rondte gebrei nie.  Uittrek! Dis die enigste genade.

As dit nie was vir die pragtige patroon en die unieke Duitse wol nie, het ek baie beslis nie weer probeer nie.

Ek skep toe maar weer asem en pak die 64 steke van voor af aan.  Teen hierdie tyd skud my man net sy kop en sê glimlaggend, “Wag, laat ek liewer loop.  Netnou is dit mý skuld!”

Ek beur moedig voort en voilà!